خدایا...

جای سوره ای به نام عشق درقران خالیست

که اینگونه اغاز میشود:

وقسم به روزی که دلت را بشکنند

ومرهمی جز خدایت نخواهی یافت!!

انقدر مرا سرد کرد

از خودش..از عشق..که حالا به جای دل بستن یخ بسته ام

اهای!!!

روی احساسم پانگذارید...لیز میخورید!

یادت هست..؟؟؟

روزی پرسیدی این جاده کجا میرود...؟؟؟

ومن سکوت کردم...

دیدی...؟؟جاده جایی نرفت!

آن که رفت..تو بودی...

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    خدایا...

هیچ تنهایی رو اونقدر تنها نکن

که به هربی لیاقتی بگه:عشقم!!                                                                                                                         

دلم از ظلمت غمها گرفته

ازاین بی مهری دنیا گرفته

نمیدانم بخندم یا بگریم

دلم اندازه دنیا گرفته!!

گاهی دلت میخواهدهمه بغضهات ازتوی نگاهت خونده بش...

میدونی که جسارت گفتن کلمه هارو نداری..

اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری

یا یه جمله ای مثل:"چیزی شده؟؟"

اونجاست که بغضت رو بالیوان سکوت سرمیکشی وبا لبخند میگی

نه هیچی!

یک مرگ بدهکارم

وهزار ارزو طلبکار!!!

خسته ام..

یا طلبم رابده...

یا طلبت را بگیر..!

بالای قبر خود نشسته ام و

زار میزنم...

چراهرروز مرا میکشید؟؟

ولی خاکم نمیکنید؟...

همیشه دلم میخواست بدانم

چه حالی داری

وقتی که میدانی این همه دوستت دارم

ولی تو....بیخیالی